تاکنون تاریخ ساخت مسجد جامع ساوه تعیین نشده، اما قدیمی ترین اسناد یافت شده، کتیبه هایی است که در قرن چهارم نوشته شده اند؛ که بر این اساس، این مسجد هزار سال عمر دارد و در بنا و معماری آن نمودهایی از سه مقطع تاریخی (قبل از اسلام، قرون اولیه اسلام و دوران صفوی) در آن دیده می شود.
28مسجد جامع ساوه از جمله مساجد اولیه ایران بوده که ساخت و تکمیل آن از قرون اولیه اسلام آغاز شده و تا دوره قاجار ادامه داشته است و به عنوان مجموعه ای با معماری ایرانی اسلامی در دوره های مختلف مورد توجه پژوهشگران است.
این مسجد تماما از خشت و گل ساخته شده که در نوع خود بی نظیر است.
به طوریکه نوسازی های انجام شده موجب شده است که اثری از بنای اولیه مسجد در روزگار کنونی باقی نماند.
مسجد مشتمل بر یک صحن و گنبد در جنوب، دو ایوان استاد و شاگرد، یک مناره، چند شبستان، 24 محراب با خطوط کوفی و دو محراب از دوره صفویه با خط ثلث است و آثار و بقایای موجود نشان می دهد که در مکان فعلی مسجد در دوران ایران باستان، آتشکده ای برپا بوده و در دوره اسلامی به مسجد تبدیل شده است.
